Uszak bzowy (Auricularia auricula-judae) – jadalny grzyb całoroczny, z wyglądu czasem przypominający ucho. Grzyb praktycznie bez smaku czy zapachu, jednak wspaniale wchłania smak potrawy, do której się go doda; co więcej to nie smak, a ciekawa chrupka i chrząstkowata konsystencja stanowi jego zaletę kulinarną. Posiada również sporo właściwości leczniczych i zdrowotnych.
Wygląd
Owocniki w kształcie miseczek, czasem uszu, z wiekiem coraz bardziej rozpostarte, pofałdowane, żyłkowane, o nieregularnym kształcie. Kolor brązowy lub brązowy o czerwonawym odcieniu (szczególnie pod światło), wysuszone są ciemniejsze. Zewnętrzna powierzchnia zamszowa, jakby oszroniona; wewnętrzna – zarodnikonośna – gładka, a u starszych może być biaława od zarodników.
Miąższ ciemnobrązowy, gdy wilgotny – galaretowaty lub chrząstkowaty, prześwitujący (jest to szczególnie dobrze widoczne pod światło); bez smaku czy zapachu. Wysuszony całkiem zmienia konsystencję i strukturę, kurczy się, staje się twardy i łamliwy. Ponownie namoczony, znacznie zwiększa objętość, pod tym względem zachowuje się podobnie np. do wodorostów wakame. Pamiętajmy o tym przy gotowaniu, kilka wysuszonych uszaków powinno wystarczyć do każdego dania.
Występowanie
Uszak bzowy to grzyb całoroczny, mam wrażenie, że jakoś lepiej lubi się z zimą i wiosną. Zimą, kiedy znacząco spada ilość innych gatunków grzybów, taki uszak potrafi sprawić szczególną frajdę. Często zalicza się go obok boczniaka ostrygowatego i płomiennicy zimowej do tzw. „trójcy grzybów zimowych”, chociaż nie jest to gatunek typowo zimowy, lecz właśnie całoroczny.
Najczęściej można go spotkać na żywym i martwym drewnie bzu czarnego, ale również na innych drzewach liściastych, jak chociażby klony, topole, buki, a ostatnio szczerze zdziwiło mnie spotkanie uszaka na robinii akacjowej. Warto rozglądać się za nim w lasach przypominających łęgi, gdzieś nad rzeką czy strumieniem.
Rośnie najczęściej grupowo. U mnie we Wrocławiu grzyb pospolity, ale w niektórych rejonach Polski potrafi być rzadszy.
Nasz własny grzyb mun. No prawie.
Jak lubicie dania kuchni chińskiej czy inne azjatyckie, kupujecie pewnie w sklepie grzyby mun. A my mamy swoje własne grzyby mun, wystarczy po nie wyskoczyć w wyżej wskazane miejsca😉 Ku ścisłości nasze uszaki bzowe to „kuzyni” grzybów mun, a nie dokładnie ten sam gatunek, bo grzyby mun to uszaki gęstowłose, a nasze uszaki to uszaki bzowe. W każdym razie (bez)smak i konsystencja podobne😉 A nie ma to jak własna, świeża zdobycz z lasu, prawda?
Uszak bzowy jest zdrowy
Uszaki bzowe mogą stanowić wartościowe uzupełnienie diety zimowej. Aktywują układ odpornościowy, wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwzakrzepowe, przeciwnowotworowe, przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Nic tylko lecieć na spacer, nazbierać samemu, wtedy będzie przyjemnie, smacznie i zdrowo😉
Możliwość pomyłki
Trochę podobny jest niejadalny, ale o wiele rzadszy uszak skórnikowaty. Ma grubszy miąższ i włoskowatą, strefowaną wierzchnią powierzchnię owocnika (ten wierzch trochę przypomina wrośniaka różnobarwnego). Rozszczepka kloszowa, dawniej uszaczek kosmaty, ma mniejsze owocniki, jest jaśniejsza, w kolorze karmelowym, z wyraźnym białym, włoskowatym obrzeżeniem.
Ja kiedyś myliłam uszaka bzowego z kisielnicą trzoneczkową, jednak lata praktyki skutecznie mnie z tego wyleczyły.
Na swoich filmikach często pokazuję uszaka bzowego, bo nie dość że często na niego trafiam, to uważam go za grzyba bardzo fotogenicznego. Szczególnie ładnie wygląda oglądany pod światło. Nie raz ratuje honor grzybowego wyjścia.
Moim marzeniem jest spotkać białą odmianę uszaka bzowego, bo tak – taka też jest, lecz ja mimo tysięcy napotkanych w życiu uszaków, nigdy nie trafiłam na te białe.
Uszak bzowy w kuchni
Dobry do wszelakiej chińszczyzny, dań azjatyckich, sosów warzywnych czy z dodatkiem kurczaka, wołowiny, krewetek. Niektórzy dodają do rosołu. Pyszne są też marynowane uszaki bzowe.
Brak komentarzy