Tak mi Ciebie brakowało!

Ktoś mi się włamał na bloga.

…

Przez miesiąc nie logowałam się do wordpressa. Obowiązki. Nowy projekt. Praca. Zmęczenie. Poczucie obowiązku. Lato. Piwko.

Dwa tygodnie temu dopadły mnie w końcu przeogromne wyrzuty sumienia. Chciałam wrzucić nowego posta.

Nie mogłam się zalogować. Co jest?! Nie mam czasu na jakieś problemy techniczne!

Junior, chodź tu! Ryknęłam po moje dziecko. Zrób coś!

…

Nie cierpię, gdy nie umiem czegoś zrobić. Kompletnie mnie to dezorganizuje. Jak mam 5 rzeczy do zrobienia i jednej z nich nie umiem zrobić, będę się skupiać na tej jednej. Dopiero jak wiem, jak zrobić wszystko, robię wszystko, z reguły wszystko na raz 😀

Dwa tygodnie później z blogiem nie było mi do śmiechu. Po wkurzeniu i rozczarowaniu, przyszedł niepokój. Potem smutek. Tęsknota. Obietnice, że jak odzyskam, będę pisać po kilka postów w tygodniu.

Być może ta przerwa i ta niemożliwość dostania się do pieprznika dobrze mi zrobi. Wnioski:

• Mniej się z tym spinać, więcej frajdy z tego czerpać!
• Olać to, że polskie SEO jest nie fair.
• W ogóle olać SEO, jeśli SEO ma mnie zniechęcić do napisania posta*.
• Olać to, że nie jestem wybitnym pisarzem.
• Olać to, że nie jestem genialnym informatykiem.

…

Dzięki dobrym duszom za pomoc <3

Boże jak dobrze zalogować się do wordpressa. Jak dobrze założyć nowy folder na nowego posta.

Pieprzniku, potwornie mi Cię brakowało. Jesteś częścią mnie <3 Kocham Cię!

*O! I proszę bardzo: wordpress melduje, że “SEO: OK”, “czytelność: OK” 🙂