Uszak skórnikowaty

Uszak skórnikowaty (Auricularia mesenterica) – gzyb całoroczny, niejadalny, w Polsce rzadki (choć u mnie bardzo częsty, ale o tym za chwilę), na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski.

Moja „przygoda” z tym grzybem zaczęła się dopiero w tym roku, kiedy zaczęłam chodzić regularnie do wrocławskiego Lasu Pilczyckiego, który jest wręcz „zasiedlony” przez uszaki skórnikowate! Obrastają tam one co drugą martwą kłodę drzew liściastych, pospoliciej nawet niż inny gatunek uszaka – uszak bzowy. W innych moich miejscach faktycznie nieczęste.

Wygląd

Owocnik bocznie przyrośnięty, nieregularnie okrągławy, dość masywny, gumowato-chrząstkowaty.

Spodnia warstwa zarodnikonośna – żyłkowana, pofałdowana, od szarawobrązowej, poprzez jasno- do ciemnobrązowej. Wierzch jaśniejszy, wyraźnie filcowaty, włochaty i strefowany.

W czasie wilgotnej pogody uszak skórnikowaty jest mięsisty, galaretowaty, nabiera objętości, w czasie suchej – jest twardy i skurczony.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Sposób rośnięcia

Najczęściej rosną w dużych grupach, całymi pasami na kłodzie czy drzewie, dachówkowato. Czasem przypominają warstwę przyrośniętej do drewna skóry.

Młode i nawodnione oczywiście najładniejsze i najbardziej kształtne😉 Gdy spojrzymy na nie od dołu, warstwa zarodnikonośna wygląda jakby miała białe, włochate obrębienie.

Występowanie

Uszak skórnikowaty rośnie na drewnie drzew liściastych, najczęściej martwym lub osłabionym, na różnych gatunkach drzew.

Zastosowanie

Grzyb niejadalny.

Możliwość popełnienia pomyłki

Z innym gatunkiem uszaka – uszakiem bzowym, który jednak nie jest aż tak mięsisty, ani strefowany na wierzchu. Także z wrośniakiem różnobarwnym (strefowanie na wierzchu owocnika) oraz skórnikiem szorstkim (strefowanie i włoski, kształt i sposób rośnięcia).

Zagrożenia

Autorzy Fungi of Temperate Europe piszą, że ilość uszaków skórnikowatych może się z czasem zmniejszać ze względu na coraz mniejszą ilość odpowiednich dla nich kłód wiązowych.

Źródła: grzyby.pl i Fungi of Temperate Europe – Thomas Laessoe, Jens H. Petersen

Zdjęcia i film: własne