Magiczna majówka w Kosarzynie

3 dni w najlepszym towarzystwie, spędzone w lesie na zdjęciach, wędrówkach i wygłupach – tak właśnie wyglądała moja magiczna majówka w Kosarzynie. I żadnej innej, słowo honoru, bym nie chciała.

Kosarzyn – tak dobrze mi znany, a jednak nie do końca odkryty

O Kosarzynie nieraz Wam pisałam. Tam mieszkałam w dzieciństwie, tam nauczyłam się zbierać grzyby, kosarzyńskie sosnowe lasy podobają mi się najbardziej na świecie, a kosarzyńskie prawdziweczki nie mają sobie równych:)

Ostatnio coś mi się pozmieniało: zaczęły mi się podobać lasy liściaste, mroczne, podmokłe. I teraz w czasie majówki w Kosarzynie odkryłam właśnie takie miejsca! A nigdy wcześniej ich nie dostrzegałam. Tak to jest, jak nasza uwaga się na coś wyczula.

Sytuacja grzybowa beznadziejna, oddaliśmy się innym rozrywkom

W Kosarzynie nie ma na razie zupełnie grzybów, chyba z powodu długotrwałej suszy. Zrobiłyśmy sobie więc z Olą wypasione sesje foto w lesie i na łąkach w zwiewnych kieckach, a ja do tego (na potrzeby kolejnego posta, którego dla Was szykuję) także i na bosaka. Dość rześko było, nie powiem, bo mimo suszy majówka wcale nie była taka znowu ciepła.

Majówka do czegoś zobowiązuje

Pies Oli tarzał się w błocku, ja tarzałam się w konwaliach, ciepłe piwko się lało, przydziały cukinii i pasty z avocado ze szczypiorkiem pożarte, scrabble przegrane.

Fajnie było <3