Ostrożnie. To wciąż tylko luty, najpodlejszy z miesięcy. Bardziej pragmatycznych nie zwiodą pewnie byle podmuchy cieplejszego wiatru, koty wylegujące się w nasłonecznionych miejscach, czy jednorazowe skoki temperatury do 15 stopni. Ja jednak z wiekiem chyba łagodnieję. Wiośnie stawiam coraz mniej warunków. Przyjmuję ją z otwartymi ramionami, wraz z jej kaprysami i nieprzewidywalnością. Najcenniejsza jest dla mnie świadomość, że właśnie zaczyna się ta lepsza połowa roku, że dopiero będzie coraz bardziej bujnie, żywo i jasno. Chcę to sobie dozować, a potem…
